- bielm
- прил. необразованный, неучёный
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
bielm — f. və ə. elmsiz, biliksiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bielm — sif. <fars. bi. . . və ər. elm> Elmsiz, biliksiz … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bielmo — n III, Ms. bielmomie; lm D. bielm 1. «plama na rogówce oka, zmętnienie rogówki wskutek choroby lub urazu, powodujące upośledzenie widzenia lub jego utratę» Człowiek z bielmem na oku. Mieć bielmo na oku. Oczy zachodzą bielmem. ◊ Mieć bielmo na… … Słownik języka polskiego